The Little Prince

Powoli zrozumiałem, Mały Książę, twoje smutne życie. Od dawna jedyną roz­rywką był dla ciebie urok zachodów słońca. Ten nowy szczegół twego życia po­znałem czwartego dnia rano, gdyś mi powiedział: Bardzo lubię zachody słońca.

I w ten sposób, mały książę, poznawałem pomału twoje młodziutkie, przepojone smutkiem życie. Przez długi czas twoją jedyną radością był łagodny urok zachodów słońca. Dowiedziałem się o tym rankiem czwartego dnia, kiedy po­wiedziałeś: Bardzo lubię zachody słońca.

Mały Książę, z czasem zrozumiałem, jak smutne było twoje życie. Twoją jedyną przyjemnością było przez dłuższy czas podziwianie zachodów słońca. Powie­działeś mi o tym czwartego dnia: Chętnie oglądam zachody słońca.

Och, Mały Książę, stopniowo pojąłem na czym polega melancholia twego życia. Przez długi czas twoją jedyną rozrywką była słodycz zachodu słońca. Ten nowy szczegół poznałem rankiem czwartego dnia, kiedy powiedziałeś: Przepadam za zachodami słońca.

Ach! Mały Książę, powoli zrozumiałem twe smutne życie. Przez długi czas twoją jedyną rozrywką był urok zachodów słońca. Dowiedziałem się o tym nowym szczególe czwartego dnia rano, gdy powiedziałeś: Bardzo kocham zachody słońca.

Powoli zrozumiałem, Mały Książę, twoje smutne życie. Od dawna jedyną roz­rywką był dla ciebie urok zachodów słońca. Ten nowy szczegół twego życia po­znałem czwartego dnia rano, gdyś mi powiedział: Bardzo lubię zachody słońca.

Och, Mały Książę, stopniowo pojąłem na czym polega melancholia twego życia. Przez długi czas twoją jedyną rozrywką była słodycz zachodu słońca. Ten nowy szczegół poznałem rankiem czwartego dnia, kiedy powiedziałeś: Przepadam za zachodami słońca.

Ach, Mały Książę! Krok po kroku, chwila po chwili zacząłem rozumieć twoje smutne życie. Przez lata jedyną radością było dla ciebie obserwowanie zachodów słońca. Dowiedziałem się tego czwartego dnia o poranku, kiedy powiedziałeś: Tak bardzo kocham zachody słońca.

Ach, Mały Książę, stopniowo poznawałem twoje małe, melancholijne życie. Przez długi czas jediną twoją rozrywką były łagodne zachody słońca. Dowiedziałem się o tym rankiem czwartego dnia, kiedy powiedziałeś: Lubię zachody słońca.

Ach! Mały Książę, powoli zrozumiałem twe smutne życie. Przez długi czas twoją jedyną rozrywką był urok zachodów słońca. Dowiedziałem się o tym nowym szczególe czwartego dnia rano, gdy powiedziałeś: Bardzo kocham zachody słońca.

Ach, mały przyjacielu! Powoli zrozumiałem twe melancholijne życie! Jakże długo jediną twą radością były zachody słońca! Zrozumiałem to po raz pierwszy rankiem czwartego dnia, gdy powiedziałeś: Lubię zachody słońca.

Ach, mały przyjacielu! Powoli zrozumiałem twe melancholijne życie! Jakże długo jediną twą radością były zachody słońca! Zrozumiałem to po raz pierwszy rankiem czwartego dnia, gdy powiedziałeś: Lubię zachody słońca.